Saeed Zamiri

آسمان را مرخص میکنم,

دیگر به هوا هم نیازی ندارم ,

تو خودت را مثل آسمان , مثل هوا , مثل نور

پهن کرده ای روی همه لحظه هایم ,

بعدازتو هیچ دلی دلم را نمی لرزاند ..

دلت قرص

این روز ها که در فضای مجازی غرق شده ایم کسی دیگر از وبلاگ ها که جزئ اولین راه های ارتباطی نویسندگان و مردم عادی با یکدیگر بود خبر ندارد همه این نوشته ها دیگر خواننده ای ندارد و من پس از بازگشتی پس از سالها به صفحه وبلاگ خودم یادی از خاطرات گذشته و متن عای عاشقانه خودم کردم . چقدر آن دوران نه چندان دور بابت هرچیز خوبی در دنیای اطرافمان خوشمان بود و شاد بودیم اما هر چه بزرگتر شدیم دیگر آن شور و اشتیاق جوانی را نخواهیم داشت .بیاید قدر لحظات و انسان های حاضر را بیشتر بدانیم.

قهرمان زندگی خودت باش!